روش تدریس نوین ادبیات فارسی و تدریس ساخت گرا در ادبیات

آموزش در بیشتر مدارس ایران سالهاست که به شیوه ی سنتی انجام می گیرد.گذر زمان ثابت کرد که این شیوه تدریس بهیادگیری حقیقی دانش آموزان کمک چندانی نمی کند. هدف این مقاله ارائه الگوهای تدریسی است که به بهترین شکل بتواندادبیات فارسی را در بافت تاریخی و فرهنگی حاضر به دانش آموزان آموزش دهد به طوری که بتوان از آن در زندگی واقعیبهره برد نه در ورقه امتحان. با در نظر گرفتن ادبیات نه به عنوان یک ماده درسی خام بلکه به عنوان عامل ارتباط و حافظفرهنگ ملی، ما در این مقاله به کمک روش توصیفی-تحلیلی تمرکز را بر تدریس ساختگرایانه ادبیات فارسی،استفاده ازتکنولوژی در آموزش ادبیات، یا سنجش آنچه واقعا دانش آموز یادگرفته و نه صرفا آنچه در کتاب درسی آمده و موضوعاتیمشابه گذاشتیم و به الگوهای نوینی در تدریس ادبیات فارسی دست یافتیم.

Keywords:

تدریس , ادبیات , فارسی , نوین , ساختگرایی