علی محمدی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اراک

زن در فرهنگ ایران از دوران باستان تا به امروز، از جایگاه والایی برخوردار بوده و این مقام و منزلت در آثار بسیاری ازشاعران و نویسندگان ایرانی، متبلور شده است که از آن جمله میتوان به نگاه فردوسی در اثر حماسی خود یعنی شاهنامه ونظامی در تمامی آثار خود به خصوص در منظومه عاشقانه لیلی و مجنون، اشاره کرد که در آنها، زن جایگاه ممتازی دارد.بر اساس بررسی های به عمل آمده در آثار این دو شاعر بزرگ، دریافت میشود که نگاه هر دو به جایگاه و مقام زن، نگاهیمثبت بوده و زن در این دو اثر، از فضایل انسانی بهرهمند است. همچنین تحقیقات نشان میدهد که که زن در شاهنامه حدود۳۰۰ بار به کار رفته و خردورزی، کاردانی، وفاداری و مسئولیت پذیری زنان ایرانی در تمام بخش های شاهنامه، مورد ستایشقرار گرفته است. همچنین نگاه نظامی به زن، مثبت و زنان در آثار او، از جمله در منظومه لیلی و مجنون، الگوی عشق ورزی،دلدادگی و وفاداری هستند. همچنین زنان در شاهنامه، به جز شخصیت سودابه، نجیب و پاکدامن هستند. به طور کلی، زناندر شاهنامه و آثار نظامی، شجاع، جنگاور، وطن پرست، عفیف، عزت مند، وفادار، عاشق پیشه، خردمند و کاردان هستند.

شاهنامه، لیلی و مجنون، فردوسی، نظامی، زنان