حمید رضا مرتضوی بنی - گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارسنجان، ارسنجان، ایران

چکیده مقدمه: استنت از جنس آلیاژ هوشمند می تواند با کاهش مشکلاتی نظیر تغییر شکل متناسب با شرایط واقعی بدن نسبت به سایر استنت ها برای استفاده در سیستم تنفسی فوقانی به کار رود. در این مطالعه با استفاده از روش المان محدود رفتار دو نوع استنت از جنس آلیاژ هوشمند با خواص متالورژیکی متفاوت مورد مطالعه قرار گرفت.   روش: هندسه نای از تصاویر توموگرافی کامپیوتری یک فرد سالم به دست آمد. سپس یک مدل المان محدود از یک نای واقعی انسانی برای تجزیه و تحلیل تغییر شکل نای پس از کاشت پروتز انتخاب شد. نهایتا تحت بیشترین فشار متوسط استاتیک ورودی به نای با استفاده از رویکرد تعامل سیال و سازه مورد تحلیل قرار گرفت. یک شبکه مبتنی بر المانهای سازمان یافته برای دیواره نای و یک شبکه غیر سازمان یافته برای سیال هوا برای انجام شبیه سازی ها در نرم افزار انسیس ایجاد گردید. یافته­ ها: تغییر شکل استنت آنالیز و با تغییر شکل نای سالم در غیاب پروتز مقایسه شد. نتایج نشان داد که بیشترین تغییر شکل ایجاد شده در نای قبل از استنت گذاری تا ۳/۸ میلیمتر می باشد. رفتار آلیاژ هوشمند ۲ با تغییر شکل ۸/۵ میلیمتر بیشتر هماهنگ با شرایط تغییر شکل نای برای شرایط واقعی بدن بدون حضور استنت بود. نتیجه­ گیری: هر چه تغییر شکل با میزان تمرکز تنش در محل اتصال استنت به نای کاسته شود، از خطرات جابجایی استنت و خفگی بیماران پرهیز می گردد.  این تحقیق می تواند راهی مناسب برای تعیین رفتار استنت­ های هوشمند با توجه به اثرات خواص متالوژیکی متفاوت آنها ارائه کند.

آلیاژهای هوشمند, استنت, نای, روش المان محدود, تعامل سیال و سازه