عیسی ابتهاج - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران آب دانشگاه رازی کرمانشاه
حسین بنکداری - دانشیار گروه مهندسی عمران دانشگاه رازی کرمانشاه

سیستمهای فاضلاب بر اساس مفهوم خودشویی که رسوبات به طور پیوسته بدون ته نشینی انتقال می یابد، طراحی شده اند. باتوجه به طبیعت تناوبی جریان، ته نشینی مواد جامد در فاضلاب ها بویژه در جریان های کم مثل فروکش جریان یا جریان هوایخشک، می تواند اتفاق بیفتد. سیستم های فاضلاب با گرادیان های تقریبا صاف، تمایل به افزایش بستر ته نشین شده ثابت بخصوصدر طول جریان هوای خشک، دارند. لاپلاس و همکاران ( 1992 ) گزارش کردند وقتی که انتقال رسوب به صورت بار بستر اتفاق میافتد عمق ته نشینی تا جایی که به یک سطح تعادل برسد، با زمان افزایش می یابد. با توجه به این حقیقت که جلوگیری از ته نشینیرسوب تقریبا غیر ممکن است، مفهوم عمق ته نشینی محدود در طراحی فاضلاب ها توسط می و همکاران ( 1989 ) و ایکرز(1991 ) توسعه یافت. در این مقاله مطالعات تجربی بر روی انتقال رسوب در لوله های با بستر ته نشین شده ارائه شده است.

بستر ته نشین شده ، خودشویی ، رسوب ، فاضلاب