ارزیابی روش های انتقال رسوب در لوله ها با بستر ته نشین شده

در شبکه های فاضلاب ، ته نشینی مواد به طور منظم با توجه به جریان ورودی به سیستم فاضلاب اتفاقمی افتد. سیستم های انتقال فاضلاب بر اساس مفهوم خودشویی که رسوبات به طور پیوسته و بدون ته نشینیانتقال می یابد، طراحی می شوند. ته نشینی مواد جامد در فاضلاب ها بخصوص در دبی های پایین مثل ابتدایدوره طرح، ساعات کم مصرف یا فصول گرم می تواند اتفاق بیفتد. باقی ماندن مواد ته نشین شده به صورتطولانی تر در سیستم های فاضلاب احتمال تغییرات رسوب و در نهایت تحکیم را دارد. به خصوص زمانی کهبارندگی وجود نداشته باشد ته نشینی دائمی روی کف لوله ماهیت سرعت و تنش برشی را تغییر می دهد.بنابراین برروی ظرفیت حمل رسوب و مقاومت هیدرولیکی مجرای فاضلاب تاثیر می گذارد. طراحی سیستمهای فاضلاب با استفاده از یک سرعت حداقل خودشویی که در یک عمق مشخص از جریان بدست می آید،صورت می گیرد. این روش ظاهرادر بسیاری از موارد جوابگو بود اما یک مقدار واحد از سرعت حداقل که بهمشخصات رسوب یا دیگر جنبه های رفتار هیدرولیکی مجرای فاضلاب وابسته نیست، نمی تواند معیار قابلقبولی باشد. طراحی با استفاده از مفهوم خودشویی در دو حالت صورت می گیرد. 1- انتقال رسوب در حد تهنشینی که خود شامل انتقال به صورت بار بستر و با رمعلق می باشد. 2 - انتقال رسوب روی بستر ته نشینشده. دراین مطالعه روش های ارائه شده انتقال رسوب در حالت بستر ته نشین شده با مقادیر آزمایشگاهیارزیابی می شود.

Keywords:

بستر ته نشین شده , خودشویی , رسوب , فاضلاب