محمدامین نجارزاده - دانشجوی دکتری گروه حقوق خصوصی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران.
علیرضا حسنی - استادیار، گروه حقوق خصوصی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان ، ایران
محسن طاهری - استادیار، گروه حقوق عمومی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی ، سمنان ، ایران.

زمینه و هدف: بررسی مسائل مربوط به ­کار و کارگر و ارتباط کارگر و کارفرما، از جمله مسائل مهمی است­که، ضرورت آن امروز بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. هدف مقاله حاضر، جبران خسارت ناشی از حقوق کار با تاکید بر نقش تقصیر است.مواد و روش ها: روش تحقیق، به ­صورت توصیفی تحلیلی بوده و این تحقیق از نوع نظری می باشد. روشی که برای جمع اوری اطلاعات استفاده شده است؛ بصورت کتابخانه ای است و با مراجعه به­ کتب و مقالات صورت گرفته است.ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.یافته ها: جبران خسارت ناشی از حقوق کار، از دو طریق شامل مسئولیت­ مدنی کارفرما و یا نظام تامین اجتماعی و بیمه صورت می گیرد. جبران خسارت از طریق نظام مسئولیت ­مدنی «اصل» و از طریق نظام تامین اجتماعی و بیمه «فرع» است. از طرفی چون جبران کامل خسارت در نظام تامین اجتماعی و بیمه پذیرفته نشده است؛ و تا سقف مشخصی و معینی خسارت پرداخت می نمایند، زیان دیده جهت جبران خسارت کامل لاجرم می بایست طبق قواعد عام مسئولیت­ مدنی علیه واردکننده زیان طرح دعوی نماید.نتیجه: جبران خسارت در حوادث کار، بر مبنای فرض تقصیر قرار گرفته و قانون گذار تنها استثنائاتی در این خصوص قائل­ گردیده است. مطابق بخش نخست ماده ۱۲ قانون مسئولیت­مدنی، مبنای مسئولیت مبتنی بر تضمین حق و مسئولیت نیابتی است؛ و مطابق بخش دوم ماده مورد اشاره، در صورت عدم رعایت احتیاط های مزبور کارفرما مرتکب تقصیر شده و مبنای مسئولیت او در جبران خسارت تقصیر است.

مسئولیت خسارت, حقوق کار, تقصیر, مسئولیت محض, تضمین حق