قانون حقوق حیوانات در شاهنامه
Publish place: Persian Language and Literature، Vol: 20، Issue: 37
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 31
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERSI-20-37_004
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1403
Abstract:
پیوستگی حیات جانوران به حیات انسان به گونه ای است که تاریخ تمدن، پیشرفت و مدنیت انسان جدا از وجود آن ها نیست. در زندگی روزمره، بزم و جشن، جنگ و نبرد، کسب پیروزی، پیمان صلح و دوستی، سوارکاری، صید و شکار، محافظت و پاسبانی، کاربرد های تزیینی و کاربرد های نمادین، حضور انواع جانوران را نمی توان نادیده گرفت. این حضور مستمر طبعا نیازمند وضع قوانین و اجرای موازین است. قانون نیاز به ضمانت اجرایی دارد. در شاهنامه از فرمانروایی پیشدادیان تا ساسانیان در رابطه با حیوانات فرمان و دستور العمل اجرایی موجود است. موارد فراوانی به وجود قانون در این زمینه تصریح دارد. فرمان شاه در واقع وضع قانون بوده است. توجه به حقوق حیوانات با تدوین شاهنامه به اوج می رسد. حکیم ابوالقاسم فردوسی در میان قدما و معاصران خود بیش از سایرین به این موضوع پرداخته است. در ابیات بسیاری از شاهنامه به حقوق حیوانات اشاره شده است از جمله این حقوق، حق برخورداری از امن و امان، حق برخورداری از پرورش و خوراک مناسب، حق برخورداری از رفتار شایسته و خواندن حیوانات و پرندگان با صدای نرم و ملایم است. در این مختصر به پژوهش در نحوه رفتار با حیوانات و قوانین مربوط به آن پرداخته می شود. روش پژوهش، تحلیلی- توصیفی و بررسی داده ها بر اساس مندرجات شاهنامه است.
Authors
اشرف السادات موسوی فرد
دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار
علی عشقی
استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران
سعید روزبهانی
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار