بررسی رابطه ناخودگویی هیجانی و تمایز یافتگی خود با طلاق عاطفی در زنان باردار شهرستان داران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ناخودگویی هیجانی و تمایز یافتگی خود با طلاق عاطفی در زنان باردار شهرستان داران بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید رجایی شهر داران بودند که از بین آنها ۶۰ نفر به روش نمونه گیری از نوع تصادفی در دسترس انتخاب شده و ابزارهای پژوهش یعنی مقیاس طلاق عاطفی گاتمن ، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس تمایز یافتگی خود در اختیار انها قرار گرفت ؛ ؛ نتایج بوسیله نرم افزار spss و در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت . در سطح توصیفی با استفاده از شاخص های آماری مانند فراوانی ، میانگین و انحراف معیار به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد و در سطح استنباطی با توجه به نرمال بودن توزیع نمرات از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد ناخودگویی هیجانی و تمایز یافتگی خود می تواند پیش بینی کننده طلاق عاطفی در زنان باردار شهرستان داران باشد(۰۵/۰.(p<

Keywords:

ناخودگویی هیجانی , تمایز یافتگی خود , طلاق عاطفی