اثربخشی آموزش شایستگی هیجانی اجتماعی بر مهارتهای ارتباطی دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شایستگی هیجانی اجتماعی بر مهارتهای ارتباطی دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی بود. روش پژوهش ، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان پسر شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲. از میان جامعه آماری تعداد ۲۶ دانش آموز پسر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب، و در قالب دو گروه آزمایش (۱۳ نفر) و گواه (۱۳ نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش تحت مداخه آموزش شایستگی هیجانی - اجتماعی طی ۹ جلسه ۵۰ دقیقه ای قرار گرفتند، اما گروه گواه آموزشی را دریافت نکردند. به منظور جمع آوری دادههای پژوهش از پرسشنامه تجدیدنظر شده مهارت های ارتباطی جرابک (۲۰۰۴) استفاده شد. دادههای پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که آموزش شایستگی هیجانی اجتماعی در بهبود مهارتهای ارتباطی دانش آموزان موثر است (۰۱/۰.(p< نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش می توان گفت : از جمله رویکرد آموزشی مفید در جهت بهبود مهارت های ارتباطی دانش آموزان ابتدایی آموزش شایستگی هیجانی - اجتماعی است .

Keywords:

شایستگی هیجانی اجتماعی , مهارتهای ارتباطی , دانش آموزان پسر