تبیین نقش دانش سنتی بوم شناختی در مدیریت خدمت اکوسیستمی تنظیم اقلیم

بروز بحران های مختلف محیط زیستی مانند تغییرات اقلیم کاهش تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم نشان داد که الگوی توسعه و استفاده بی رویه از اکوسیستم دیگر نمی تواند ادامه یابد و حرکت به سوی الگوی توسعه پایدار که به نوعی بازگشت به دانش سنتی است، باید مورد توجه قرار گیرد. دانش بوم شناختی سنتی به دانش و باورهای مربوط به روابط بین مردم و محیط زیست اشاره دارد که نه تنها میتواند راهنمای استفاده و مدیریت پایدار گونه ها زیستگاه ها و اکوسیستم ها باشد، بلکه برای بسیاری از جنبه های رفاه انسان ضروری است. این دانش کلید دسترسی استفاده و مدیریت خدمات اکوسیستم است، که متنوع، پویا و مختص مکان است و می تواند در بین جوامع و افراد متفاوت باشد که منجر به روشهای متفاوتی برای کسب منافع از منابع یکسان شود. شیوه های زندگی سنتی برای بسیاری از جوامع تحت تاثیر عوامل خارجی قرار گرفته و در معرض تهدید است. که تغییرات اقلیم نمونه بارز آن است. جوامع محلی به شدت وابسته به خدمات اکوسیستم جزء اولین کسانی هستند که اثرات تغییرات اقلیم را احساس میکنند ماهیت پویای دانش سنتی بوم شناختی میتواند پایگاه های دانش ارزشمندی را برای تولید دانش ترکیبی به منظور سازگاری با تغییرات اقلیم ارائه کند. این دانش با ارائه مشاهدات و تفسیرها در مقیاس فضایی بسیار کوچکتر با عمق زمانی قابل توجه و با برجسته کردن جنبه هایی که ممکن است توسط دانشمندان آب و هوا در نظر گرفته نشود، به علم آب و هوا کمک میکند در دهه های اخیر بر نقش دانش بوم شناختی سنتی برای انطباق با تغییرات اقلیمی تاکید شده است. بدین منظور مطالعه حاضر با هدف تبیین نقش و اهمیت دانش سنتی بوم شناختی بر خدمت اکوسیستمی تنظیم اقلیم و با دیدگاهی تحلیلی - مروری انجام شده است.

Keywords:

دانش سنتی بوم شناختی , تغییرات اقلیم خدمات اکوسیستم , جوامع بومی