منصور رستمی - دانش آموخته دوره دکترای فلسفه، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.

در جهان بینی آیین اهل حق ( یارسان کاکه ای)، حسین بن علی(علیه السلام) جایگاهی والا دارد. در این نگرش، آن حضرت در عالم ملکوت، حقیقتی دارد و در عالم ملک، با رقیقه وجودی آن روبه رو هستیم. نوشتار حاضر به این پرسش پاسخ داده است که از منظر اهل حق، جایگاه والای امام حسین(علیه السلام) بر چه مبنایی تعریف شده است؟ یافته های پژوهش نشان داده است پیشوایان این آیین با رویکردی باطن گرایانه مبتنی بر اصل تجلی ذات و صفات خداوند به تبیین و تفسیر جایگاه و مرتبه مقامات آیینی پرداخته اند. از آنجا که امام حسین(علیه السلام) مجلای صفت خداوند است، در عالم ملکوت وجودی فوق طبیعی دارد که موسوم به «رضا» است و در عالم ملک، امام به شمار رفته است. اهل حق همسو با نگرش امامیه سیدالشهدا را امام می داند؛ اما مبنای دیدگاه آنان متفاوت است. این مقاله با روشی توصیفی تحلیلی به تبیین و بررسی جایگاه امام حسین(علیه السلام) در نظام فکری اهل حق پرداخته است. بررسی منشا عقیده اهل حق درباره امامت اهل بیت (علیهم السلام)و نیز باور به خونخواهی امام حسین(علیه السلام) و یارانش، از جمله اهداف این نوشتار است.

اهل حق, آیین یارسان, امام حسین(علیه السلام), باطن گرایی