محمدعلی روشن ضمیر - استادیار دانشگاه صنعتی اصفهان- دانشکده ی عمران
حمید مرتضوی بک - دانشجوی کارشناس ارشد خاک و پی دانشگاه صنعتی اصفهان
محمد تقی باقرصاد - دانشجوی کارشناس ارشد خاک و پی دانشگاه صنعتی اصفهان

استفاده از کیسه های ژئوتکستایل پر شده با خاک یا آب ساخت سازه های دریایی، از دهه ی 1970 و با اولین کاربردشان شروع به گسترش نهاد، طی چند سال اخیر، در اثر تغییرات آب و هوایی، روند افزایشی سطح آبهای آزاد و افزایش حوادث ساحلی همچون تسونامی و طوفان تاکید بیشتری بر تحقیقات درباره ی سیستم های محافظت ساحلی شده است. سالهای اخیر شاهد گسترش سیستم هایی که با ژئوتکستایل ساخته شده اند بوده ایم . این سیستم ها را می توان به سه دسته شامل بالشتک های ژئوتکستایل، تیوب های ژئوتکستایل و ژئومت ها تقسیم کرد. این تقسیم بندی ناشی از شرایط متفاوت مرزی در دو انتهای آنها و نسبت های متفاوت ابعاد آنها می باشد. مطالعات و بررسی های بعمل آمده در این تحقیق نشان میدهد، این سیستم ها را برای مناطق ساحلی ایران نیز به خوبی مورد توجه قرار داد.

ژئوتکستایل، تیوب ژئوتکستایل، کیسه ژئوتکستایل، حصیرهای ژئوتکستایل