مطالعه آزمایشگاهی رفتار خاک رس مسلح به ژئوتکستایل بااستفاده از آزمایش تک محوری

یکی از روشهای بهبود خواص مکانیکی خاک ها، استفاده از ژئوسنتتیک ها به شکل ورق های قرار گرفته در بین لایه های خاک و یا در فصل مشترک خاکریزها و سطح زمین می باشد. از یک سو استفاده روز افزون از ژئوسنتتیک ها به ویژه در چند دهه اخیر و از سویی دیگر ناشناخته بودن رفتارخاک های مسلح، انجام آزمایش ها و پژوهش های بیشتری را در این زمینه ایجاب می کند. برای ارزیابی رفتار خاک های مسلح به ژئوسنتتیک ها دو نوع آزمایش وجود دارد: آزمایش های شاخص و عملکردی. آزمایش های شاخص به خواص عمومی ژئوسنتتیک و نقش آن در خاک و آزمایش های عملکردی به بهبود خواص مکانیکی خاک های مسلح می پردازد. در رابطه با آزمایش های عملکردی، آزمایشهای برش مستقیم و سه محوری متعددی بر روی خاک های دانه ای صورت گرفته است، اما توجه کمتری به استفاده از ژئوتکستایل در خاک های چسبنده شده است. به نظر میرسد علت این امر کاهش تاثیر بهینه ژئوتکستایل در خاکهای جسبنده نسبت به خاک های دانه ای باشد. در این مقاله نتایج آزمایش های فشاری تک محوری بر روی خاک رس مسلح به ژئوتکستایل ارائه شده است. هدف اصلی این پژوهش، تاثیر افزودن مصالح دانه ای (ماسه) بر فتار خاک رس مسلح است. به دست آوردن درصد ماسه بهینه، تاثیر تعداد لایه های ژئوتکستایل بر مقاومت، شکل خرابی و شکل پذیری نمونه های مسلح شده، از دیگر مورد بحث در این مقاله می باشد. نتایج آزمایش ها نشان میدهد که با افزایش تعداد لایه های ژئوتکستایل، مقاومت پیک مقاومت پسماند و شکل پذیری نمونه های رسی افزایش می یابد. همچنین با افزایش درصد مصالح دانه ای تا 50 درصد، تاثیر ژئوتکستایل بر افزایش مقاومت بیشتر می شود.