کمال رهبری منش - استادیار،دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
سیامک پناهی - استادیار،دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
سعیده چوبان پیشه ظفر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری

بحران، مقوله اى نوظهور، در زمینه مقابله با حوادث غیرمترقبه و عواقب ناشى از آنها است. مطالعات نشان مى دهد تا کنون مدیریت بحران صرفاً به مشکلات کمى و مادى ناشى از سیل، زلزله و جنگ پرداخته و مشکلات کیفى و به ویژه بحران هاىمعنوى مورد غفلت واقع شده است. یکی از این بحران هاى معنوى که سرچشمه بسیاری از بحران های دیگر به حساب می آید بحران طراحی فضا های شهری و برنامه ریزی شهری برای کودکان است. امروزه با توسعه روز افزون شهرهای کوچک و بزرگ و فاقد فضاهای شهری مطلوب، سازگارسازی محلات مسکونی و فضاهای عمومی آنها با نیازهای ساکنان در کانون توجهدر فرآیند برنامه ریزی و طراحی شهری مورد « کودکان ونوجوان » کارشناسان قرار گرفته است. بر این اساس در این میان التفات قرار نداشته اند، چنانچه جستجو برای تبیین راهکارها وسیاستهای مربوط به این قشر در حوزه برنامه ریزی و طراحی کالبدی فضاهای شهری ازاهمیتی مضاعف برخوردار بوده و معماری شهری برای کودک از مهمترین مواردی می باشد که لازماست در طراحی فضاها و محوطه های شهری مورد توجه قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش کمی، قیاسی است که به صورت تحلیلی، توصیفی انجام می گیرد.یافته های تحقیق نشان می دهد که با طراحی مناسب فضاهای شهری کودک، خصوصا،فضاها ومحوطه های عمومی شهری و پارکها، می توان بسیاری ازبحران های شهری را کاهش داد

کودک ،فضاهای شهری ، برنامه ریزی شهری ، بحران شهری