رابطه جهت گیری دینی و خوش بینی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه

سازگاری اجتماعی، از مهم ترین نشانه های رشد اجتماعی و سلامت روان است که متاثر از عواملی متعددی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری دینی و خوشبینی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه است. پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی بود که در سال ۱۳۹۸ با مشارکت ۲۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد کرمانشاه با استفاده از نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه جهت گیری دینی آلپورت، پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و پرسشنامه سبکهای اسنادی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمونهای توصیفی (فراوانی، میانگین، درصد) و استنباطی (آزمون کالموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی) تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین جهت گیری دینی با سازگاری اجتماعی و خوشبینی با سازگاری اجتماعی در دانشجویان دانشگاه آزاد کرمانشاه ارتباط معنادار وجود دارد. همچنین دو متغیر جهت گیری دینی و خوشبینی توانستند ۱۱/۷ درصد از واریانس مربوط به سازگاری اجتماعی را پیشبینی کنند. با توجه به نتایج میتوان استنباط کرد که جهت گیری دینی و خوشبینی به ارتقا سازگاری اجتماعی دانشجویان می انجامد.

Keywords:

جهت گیری دینی , خوشبینی , دانشجویان , سازگاری اجتماعی