ارائه چهارچوب زمانی - مکانی بهرهبرداری سنتی گلازنی در جنگل های شهرستان بانه و ارائه راهکارهای مدیریتی برای کاهش اثرهای منفی گلازنی

گلازنی و گلابری یکی از قدیمی ترین شیوههای برداشت گلا (برگ درختان بلوط) در استان کردستان بوده و دانش های سنتی متعددی در ارتباط با این نوع بهره برداری وجود دارد. هدف از این پژوهش ، بررسی فرایند زمانی - مکانی گلازن ی و گلابری در جنگل های شهرستان بانه و و ارائه راهکارهای مدیریتی مرتبط است . در این پژوهش قوم نگاران از مجموعه ای از روش های مصاحبه ، مشاهده مستقیم و مشاهده مشارکتی استفاده نمودند و ترکیبی از مصاحبه های نیمه ساختاریافته ، بدون ساختار و مصاحبه تاریخ زندگی را به کار بردند. یافته های پژوهش نشان داد که برگ درختان بلوط از نظر خوشخوراکی (برای گلازنی و گلابری ) به ترتیب گونه های وی ول، مازودار و برودار قرار دارند و با توجه به نازک و خوشخوراک بودن برگ درختان وی ول، اولویت اول گلازنی این درختان هستند. سیستم برداشت گلا و گلازنی سطحی بوده و هر خانوار در سامان عرفی خود اقدام به گلازنی می نما ید (فقط در صورت اجاره دادن، افراد د یگر امکان گلازن ی و استفاده شاخ و برگ درختان بلوط را دارند) و به طور میانگین برای هر دام یک گلا در نظر گرفته می شود. استفاده از گلا ها از اواخر آذرماه شروع می شود و تا پایان اسفند (و گاه ی نیمه فروردین ) ادامه دارد. مدیریت رسمی با گلازن ی در تعارض است و جهت کاهش اثرات منف ی گلازنی پیشنهاد می شود که دوره بهرهبرداری از ۳ سال به ۵ سال افزایش یابد، و گلازنی به صورت لکه ای (به جای برداشت سطحی صد در صد) انجام شود. تدوین دستورالعمل فنی مورد تایید اداره منابع طبیعی و آبخیزداری استان کردستان و موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع می تواند سبب کاهش تخریب در اثر بهره برداری غیر اصولی گردد.

Keywords:

گلازنی , شهرستان بانه , تدوین دستورالعمل فنی , گلابری , مصاحبه نیمه ساختار یافته