فائزه نیازی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد آزادشهر، آزادشهر، ایران
داوود براهویی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد آزادشهر، آزادشهر، ایران
خدیجه فتحی پور - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد آزادشهر، آزادشهر، ایران

با توجه به نقش آموزش عالی در بالندگی علمی و اثرگذاری آن بر مهمترین سرمایه های یک کشور، که همان سرمایه های انسانی کشور هستند نظام آموزش عالی نیازمند تحولی نظام مند است. در زمانه معاصر، حکمرانی در حال تبدیل شدن به موضوعی اصلی در بخش آموزش عالی است، چرا که درباره بازسازی نظام های آموزش عالی و اداره دانشگاه ها ایده ها و نظرهای مختلفی ارائه شده است. آموزش عالی، برای دستیابی به هدف های راهبردی خود در جامعه، نیاز به تدابیر حکمرانی در جهتی پایدار دارد تا از رهگذر آن بتواند ماموریت خود را به درستی تعریف و ترسیم کند و با استواری به سوی آن گام بردارد. در این شرایط اگر آموزش عالی میخواهد از تغییرات عظیم و سریع محیطی عقب نماند و کارآمدی خود را از دست ندهد، بایستی در خود و نظام حاکمیتی خود تغییراتی هدفمند و معنادار ایجاد نماید. پژوهش حاضر به روش مروری سیستماتیک و هدفمند به دنبال معرفی حکمرانی در نظام آموزش عالی ایران (الگوهای حکمرانی، مدل های حکمرانی، چالش های حکمرانی، شاخص های حکمرانی) است.

الگوهای حکمرانی، مدل های حکمرانی، چالش های حکمرانی، شاخص های حکمرانی، آموزش عالی