سعید گزمه - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم خاک دانشگاه زابل
سهیلا رضازاده شمخال - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم خاک دانشگاه زابل
محمد حاتم خانی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری دانشگاه زابل
ابراهیم شیرمحمدی - مربی گروه علوم خاک دانشگاه زابل

تعیین میزان شوری آب در مناطق مختلف و انتخاب محصولات مناسب و مقاوم با شوری در استفاده بهینه از اراضی زراعیو افزایش محصولات در واحد سطح، موثر خواهد بود. هدایت الکتریکی بهترین شاخص برای بیان میزان شوری آب می باشدکه به راحتی قابل اندازه گیری است. در این پژوهش، با استفاده از مدل های متفا وت روش زمین آماری کریجینگ ، مانند گوسی،کروی، نمایی و غیره، تغییرات مکانی مقادیر هدایت الکتریکی (EC) آبهای خروجی از قنات ها و چاه های واق ع در نواحی مرکزی و شرقی دشت خمین مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور بر اساس نمونه برداری صورت گرفته در مهرماه سال 1389 از 27 حلقه چاه و قنات، مقدار هدایت الکتریکی (EC) آنها اندازه گیری شد.سپس در محیط نرم افز اری سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) نمونه آب های برداشت شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به دلیل محدودیت های اقتصادی و دیگر مشکلات عملی و محیطی، نمونه برداری ها تنها در نقاط معدودی صورت می پذیرد. برای رفع این مشکل و اطلاع از وضعیت پارامتر (EC) در مناطقی که نمونه برداری صورت نگرفته بود، با استفاده از تکنیک میان یابی و با بکارگیری شاخص نیم تغییرنما در انواع روش های زمین آماری، نمونه های برداشت شده در نقاط مشخص، به سطح تعمیم داده شد و سپس هر یک از روش ها مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزشیابی مدل ها در این مطالعه، مقادیر میانگین خطا (ME)، میانگین استاندارد شده خطا (MSE) و ریشه مربع میانگین خطای استاندارد شده (RMSSE) بود. نتایج بدست آمده نشان داد که مدل گوسی دارای بیشرین دقت در برآورد تغییرات مکانی میزان هدایت الکتریکی در دشت خمین را دارد.

هدایت الکتریکی، درون یابی، نیم تغییرنما، کریجینگ