نازنین زهرا حشمتی - کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس زینبیه پیشوا

پرورش دانش آموزان مسئولیت پذیر یکی از مهم ترین اهداف نظام تعلیم و تربیت در هر جامعه ای است. این امر به شکلی مستقیم بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی دانش آموزان تاثیر می گذارد و آنان را برای ایفای نقش های موثر در جامعه آماده می سازد. نقش والدین و معلمان در فرآیند پرورش مسئولیت پذیری در دانش آموزان، بسیار حیاتی است. با ترکیب حمایت های عاطفی و تربیتی از سوی خانواده و نقش آموزشی و انضباطی مدرسه، می توان زمینه های لازم را برای رشد این ویژگی در دانش آموزان فراهم کرد. مسئولیت پذیری به عنوان یکی از مهارت های حیاتی قرن بیست ویکم، نقشی کلیدی در موفقیت های شخصی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. با این حال، یکی از چالش های عمده در سیستم های آموزشی کنونی، کمبود برنامه ها و استراتژی های منسجم برای پرورش این ویژگی در دانش آموزان است. بسیاری از دانش آموزان به دلیل نبود آموزش های مناسب یا کمبود همکاری های خانوادگی و مدرسه ای، فاقد مسئولیت پذیری کافی در رفتارهای فردی و اجتماعی خود هستند. پرورش مسئولیت پذیری در دانش آموزان اهمیت فراوانی دارد، زیرا این ویژگی آنان را به سمت تصمیم گیری های صحیح تر و تاثیرگذارتر در زندگی هدایت می کند. در عصر حاضر که کودکان و نوجوانان با چالش های پیچیده اجتماعی و فردی مواجه اند، مسئولیت پذیری می تواند نقش کلیدی در توانایی آنان برای مقابله با این چالش ها ایفا کند. از سوی دیگر، معلمان و والدین به عنوان مهم ترین تاثیرگذاران در زندگی دانش آموزان، با همکاری و هماهنگی می توانند این ویژگی را تقویت کنند. بدون ایجاد پایه های محکم مسئولیت پذیری در دوران تحصیل، احتمال بروز مشکلات اجتماعی و عدم توانایی در مدیریت مسئولیت های زندگی در بزرگسالی افزایش می یابد. در این مقاله به بررسی نقش والدین و معلمان در پرورش دانش آموزان مسئولیت پذیر پرداخته شده است.

والدین، معلمان، مسئولیت پذیری، نظام تعلیم و تربیت، دانش آموزان.