تاثیر توانبخشی عصب روان شناختی در کاهش نشانه های اختلالات اضطرابی، افسردگی و وسواس دانشجویان علوم پزشکی شهید بهشتی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی توانبخشی عصب روان شناختی در کاهش علایم افراد دارای اختلال اضطراب، افسردگی و وسواس انجام شد. پژوهش حاضر به لحاظ روشی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گمارش تصادفی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، افراد دارای اختلال اضطراب، افسردگی و وسواس دانشجویان علوم پزشکی شهید بهشتی بودند. حجم نمونه ۹۰ نفر بود که گروه آزمایش و کنترل هر کدام شامل ۴۵ نفر (۱۵ نفر دارای اختلال اضطراب، ۱۵ نفر دارای اختلال افسردگی و ۱۵ نفر نیز دارای اختلال وسواس) بودند. ابزارهای مورداستفاده نیز تست اضطراب کتل، پرسشنامه افسردگی بک ۲ و پرسشنامه وسواس مادزلی بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS.۲۶ انجام شد. نتیجه آزمون فرضیه ها نشان داد؛ توانبخشی عصب روان شناختی به طور معناداری بر کاهش علایم اختلال اضطراب موثر است. توانبخشی عصب روان شناختی به طور معناداری بر کاهش علایم اختلال افسردگی موثر است. توانبخشی عصب روان شناختی به طور معناداری بر کاهش علایم اختلال وسواس موثر است. نتیجه گیری این که توانبخشی عصب روانش شناختی یک روش و تکنیک موثر درمانی است که با رویکرد تعاملی می-تواند انواع اختلالات روانی به ویژه افسردگی، وسواس و اضطراب را کاهش دهد.

Keywords:

اختلال اضطراب , اختلال افسردگی , اختلال وسواس , توانبخشی عصب روان شناختی