مطالعه ترویجی از رفتار نوآورانه کارکنان متاثر از دستیار هوش مصنوعی بر اساس مدل تعاملی استرس

هدف دستیاران هوش مصنوعی (AI)، جایگزین شدن با منشی ها یا دستیاران شخصی انسانی ست که وظایفی مثل خواندنمتن، پیدا کردن شماره تلفن و برقراری تماس، مدیریت ایمیل ها، یادآوری های جلسه و مواردی از این دست را انجام می دهند.این دستیارها برای عملکرد خود به اینترنت نیاز دارند تا از داده های به روز استفاده کنند و به تغییرات محیطی واکنش نشا ندهند، نوآوری یکی از عوامل مهم و موثر در بهبود عملکرد سازمان ها تلقی می شود، اگرچه هوش مصنوعی ممکن است رفتارنوآورانه کارکنان را بهبود بخشد، برخی شواهد حاکی از تاثیر منفی آن از طریق بهزیستی روانشناختی کارکنان است. برایبررسی این استدلال های متناقض، این مطالعه اثر متناقض هوش دستیار هوش مصنوعی را بر رفتار نوآورانه کارکنان بر اساسمدل تعاملی استرس بررسی کرده است. دو آزمایش مبتنی بر سناریو نشان می دهد که یک دستیار هوش مصنوعی با هوشبالا، از طریق خودکارآمدی خلاقانه، تاثیر غیرمستقیم مثبتی بر رفتار نوآوری مبتنی بر هوش مصنوعی کارکنان دارد ، درحالی که وقتی آمادگی هوش مصنوعی سازمانی بالا باشد این تاثیر غیرمستقیم قویتر است. با این حال، زمانی که آمادگیهوش مصنوعی سازمانی کم است، دستیار هوش مصنوعی تاثیر غیرمستقیم منفی بر رفتار نوآوری مبتنی بر هوش مصنوعیکارکنان از طریق آگاهی STARA دارد. آگاهی STARA به میزانی اشاره دارد که کارمندان احساس می کنند شغل آنهامی تواند با فناوری هوشمند، هوش مصنوعی، روباتیک و الگوریتم ها جایگزین شود.

Keywords:

هوش مصنوعی , آگاهی STARA , آمادگی هوش مصنوعی سازمانی , رفتار نوآوری