ارتباط بین سبک های دلبستگی و مهارت های اجتماعی و اضطراب در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی رشدی است که با مشکلات در ارتباطات اجتماعی و همچنین رفتارها، علایق و فعالیت های محدود و تکراری مشخص می شود .ASD یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی است که فراوانی آن از هر ۶۸ کودک یک نفر برآورد شده است .بنابراین این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی با و مهارت ‍های اجتماعی و اضطراب در کودکان مبتلا به طیف اتیسم با میانجی گری اضطراب انجام خواهد شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم ۷ تا ۱۲ سال مراکز اتیسم شهر تهران در سال ۱۴۰۳ است. نمونه این پژوهش شامل ۲۰۰ کودک خواهد بود. شرکت کنندگان به پرسشنامه های مهارت های اجتماعی بلینی و هوف ، اضطراب راجز و همکاران، سبک های دلبستگی رونقی و همکاران و تنظیم هیجان شیلدز و کایکتی پاسخ خواهند داد. نتایج نشان می دهد که ضریب اثر غیرمستقیم ۰.۰۲۹- معنادار است، بنابراین سبک دلبستگی از طریق تنظیم هیجان با اضطراب نیز رابطه دارد. با توجه به معنی دار بودن ضریب های مسیر مستقیم و کامل، مشخص می شود که تنظیم هیجان به عنوان یک میانجی جزئی در این رابطه عمل می کند. این نتایج نشان دهنده اهمیت درک و توجه به سبک دلبستگی و تنظیم هیجان در بهبود مهارت های اجتماعی و کاهش اضطراب در کودکان اوتیسم است.

Keywords:

سبک دلبستگی , مهارت های اجتماعی , اضطراب , اختلال اتیسم