بیژن ایمانلو - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور مرکز ارومیه

در سالهای اخیر نگرانی ناشی از پایان سوخت های تجدید ناپذیر و آلودگی های زیست محیطی، کشور هایمختلف جهان را بر آن واداشته تا به دنبال منابع انرژی جایگزین برای این سوخت ها باشند. منبع انرژی که بتواندپایایی لازم را داشته باشد، جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی باشد، از لحاظ تکنولوژیکی قابل دستیابیباشد، با استانداردهای زیست محیطی حداکثر تطابق را داشته باشد و در عین حال توان کشورها را در تامینمصرف داخلی برای تولید انرژی الکتریکی، انرژی گرمایی و حمل و نقل تضمین کند، همواره در راستای یکی ازمسائل مهمی بوده است که تفکر جمعی کشورهای مختلف را مشغول خود کرده است و برنامه و چشم انداز اینکشورها را در سطح جهان تحت تاثیر قرار داده است بطوریکه کشورهای مختلف جهان را به تحقیقات بزرگی باهزینه های بالا در زمینه انرژی های تجدیدپذیر وا داشته است. نکته مهم اینکه انرژی های پاک یا تجدید شونده،به عنوان یکی از پایه های اساسی رشد و توسعه کشورها در آینده خواهند بود و با اتمام انرژی های فسیلی درآینده استفاده از انرژی های نو تجدید شونده ضروری است. کشور عزیزمان ایران نیز پتانسیل های فراوانی برایبهره گیری از انرژیهای نو و تجدید شونده به خصوص انرژی های خورشیدی، بادی و زیست توده (در وضعیتفعلی) دارا می باشد ولی متاسفانه در قیاس با کشورهای پیشرفته جهان بهره کافی را از ظرفیت های انرژیهای نو و تجدید شونده نبرده است که امید است با سرمایه گذاری های لازم و تدابیر دولت، در سالهای آینده ازپتانسیل تمامی انرژیهای نو در مناطق مستعد کشور بهره برداری لازم صورت پذیرد.

ایران ، انرژی ، منابع انرژی ، انرژی های نو و پاک ، انرژی های تجدید شونده