رسوب گذاری مقیاس^[۱] یکی از مشکلاتی است که در آب حاوی یون های نمک های کم محلول رخ می دهد. یکی از روش های رایج برای کنترل رسوب مقیاس، استفاده از ضد رسوب است. برای کنترل رسوب در سیستم های آب خنک کننده، فرایندهای تصفیه آب و عملیات های نفتی، مقادیر زیادی از بازدارنده های پلیمری مقیاس به کار می روند. همانند اکثر پلیمرهای سنتی، بازدارنده های مقیاس برای ماندگاری طولانی مدت طراحی شده اند و سال ها پس از دور ریخته شدنشان باقی می مانند. با افزایش دغدغه های محیط زیستی و محدودیت های تخلیه، شیمی بازدارنده های رسوب به سمت استفاده از "ضدرسوب های سبز" که به آسانی تجزیه می شوند و حرکت کمی در محیط دارند و بدین ترتیب تاثیر زیست محیطی کمتری داشته باشند، روی آورده است. این موضوع چالشی است تا سطوح مطلوبی از کارایی را با دوزهای اقتصادی فراهم کند. گزارش های متعددی در مورد شیمی و محصولات جدید بازدارنده رسوب منتشر شده که از نظر زیست محیطی نسبت به ضدرسوب های معمولی پذیرفتنی تر هستند. این مقاله ی مروری خلاصه ای از تلاش ها برای توسعه بازدارنده های مقیاس اقتصادی و زیست محیطی بی ضرر را ارائه می دهد. در حال حاضر، امیدوارکننده ترین بازدارنده های مقیاس سبز بر پایه اسید پلی آسپارتیک هستند. با این حال، داده های عملیاتی میدانی بسیار محدودی وجود دارد و استفاده گسترده از بازدارنده های مقیاس اسید پلی آسپارتیک در انتظار کسب تجربه های بیشتر در عملیات های میدانی است.