فناوری های شالوده شکن دفاعی-نظامی: تعیین سطح کاربرد، نوع تاثیر و اکتساب در ارتش جمهوری اسلامی ایران

پیشرفت در فناوری های نظامی، شرط لازم برای حفظ امنیت ملی است. در همین راستا، بخش های دفاعی کشورها از یک طرف رصد فناوری های نوظهور را در دستور کار قرار می دهند و از طرف دیگر به تهیه ره نگاشت مبادرت می کنند. در این امتداد، تحقیق حاضر به دنبال تعیین سطح کاربرد، نوع تاثیر و اکتساب فناوری های شالوده شکن دفاعی-نظامی در ارتش جمهوری اسلامی ایران است. تحقیق با رویکرد اکتشافی و اتکا به نظرهای ۱۹ نفر از نخبگان و فرماندهان حوزه دفاعی، تعداد ۲۳ فناوری شالوده شکن را شناسایی نمود. در مرحله بعد این فناوری ها در قالب پرسشنامه در اختیار خبرگان قرار گرفت تا ایشان ضرورت استفاده از آنها را در ارتش جمهوری اسلامی ایران مشخص کنند. بر اساس نظر مشارکت کنندگان و بر اساس سطح معنی داری آزمون فریدمن، رتبه کلیه فناوری ها معنادار بودند و رتبه پرنده های بدون سرنشین، فناوری های جنگ سایبری، هوش مصنوعی، رباتیک و یادگیری ماشین بالاتر از سایر فناوری ها شناخته شدند. همچنین کلیه فناوری ها توسط خبرگان از نظر سطح کاربرد در ۳ بعد تکنیکی، تاکتیکی و راهبردی؛ از نظر نوع تاثیر در ۴ بعد اتصالی، کشندگی، خودکاربودن و پایداری در منطقه نبرد طبقه بندی شدند. در نهایت، خبرگان پژوهش به تعیین وضعیت آجا در اکتساب این فناوری ها در سه بعد تقلیدی، تطبیقی و تسلطی پرداختند. مساعدت نظری و عملی مقاله، بازنمایی گستره کاربرد انواع فناوری های شالوده شکن نظامی به منظور تهیه برنامه دفاعی در این عرصه است.

Keywords:

فناوری های شالوده شکن , پهباد , جنگ سایبری , هوش مصنوعی , فراصوت و رباتیک