تنوع ژنتیکی تعدادی از ژنوتیپ های گندم در مقاومت به بیماری پاخوره با نشانگرهای مولکولی SCoT

امروزه نشانگرهای مولکولی به عنوان ابزاری مفید جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی موجود در ژرمپلاسم، تعیین مکان های ژن هایمقاومت به بیماری و شناسایی ارقام مقاوم می باشند. یکی از بیماری های مهم گندم که منجر به پوسی دگی طوقه و ریشه می گردد پاخوره گندم با عامل قارچی Gaeumannomyces tritici می باشد. تاکنون پژوهش های کمی در رابطه با مقاومت به بیماری پاخوره گندم و استفاده از نشانگرهای مولکولی مرتبط با مقاومت به این بیماری انجام گرفته است. در این پژوهش بهمنظور بررسی ارتباط احتمالی بین تنوع فنوتیپی حاصل از عکس العمل ژنوتیپ های گندم نسبت به بیماری پاخوره با تنوع ژنتیکی حاصل از نشانگرهای مولکولی، ۱۲ ژنوتیپ مقاوم و حساس به بیماری پاخوره توسط ۹ نشانگر SCoT مورد تجزیه پلی مورفیسم حاصل از DNA قرار گرفتند. نتایج نشان داد ضریب تشابه بین ژنوتیپ ها از ۰/۷۵۰ تا ۰/۹۶۹ متفاوت بود، بیشترین ضریب تشابه ۰/۹۶۹ بین ژنوتیپ های مقاوم ۱۵۶۰ و ۱۵۵۳ و کمترین ضریب تشابه ۰/۷۵۰ بین ژنوتیپ های مقاوم با ژنوتیپ حساس ۱۵۴۶ بود. تجزیه خوشه ای ژنوتیپ های مقاو م و حساس را از یکدیگر جدا نمود . نشانگرهای SCoT۲۱ ،SCoT۳۷ و SCoT۲۰ با متوسط اطلاع رسانی، قدرت تفکیک و شاخص تنوع بالا می توانند به عنوان نشانگرهای آگاهی بخش در تجزیه تنوع ژنتیکی گندم مورد استفاده بیشتری قرار گیرند.

Keywords:

شاخص تنوع , بیماری پاخوره , تجزیه خوشهای , ضریب تشابه