بررسی حساسیت سازنده‌های زمین‌شناسی سد فرسایش با استفاده از آزمایشات فیزیکی و مکانیکی

این تحقیق به منظور بررسی حساسیت سازنده‌های زمین‌شناسی سخت به فرسایش انجام شده است. روشی تحقیق مبتنی بر انجام آزمایش‌های فیزیکی و مکانیکی در محل برای واحدهای سنگی مختلف برای تخمین حساسیت آن‌ها بوده است. آزمایش‌های انجام شده شامل مقاومت سنگ با چکش اشمیت ، برآورد میزان هوازدگی و مقاومت با استفاده از چکش زمین‌شناسی بنا پیوستگی های موجود در سنگ با بهره جستن از آزمایشات و اندازه‌گیری‌های صحرایی بودند. برای انجام آزمایش استحکام سگ از روش ارائه شده توسط ISRM جهت طبقه‌بندی سنگ‌ها استفاده شد. به این منظور حوضه مهارلو انتخاب شد. حوزه آبخیز مهارلو حوزه وسیعی با مساحت برابر با 4٬274 کیلومتر مربع است که در جنوب ایران و ذوب زمین ساختی زاگرس چین خورد واقع شده است. سازنده‌های زمین‌شناسی سری هرمز ، گروه بنگستان ، گروه بنگستان ، بختیاری و کواترنری اجزاء تشکیل دهنده این حوضه آبریز می‌باشند. این مجموعه از سال زن‌ها که یک حوزه آبریز بسته‌ای را در دریاچه مهرلو تشکیل داده و دارای رفتار و حساسیت متفاوت نسبت به فرسایش و رسوب زایی هستند. داده‌های به‌دست‌آمده از آزمایشات با هم مقایسه شده و حساسیت فرسایش سازنده‌های زمین‌شناسی موجود در حوزه با بررسی نتایج به دست آمد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که سازنده‌های هرمز، رازک ، پابده - گورپی و آغاجاری از نظر حساسیت در ردیف سازنده‌های بحرانی در روز می‌باشد. حساسیت سازنده‌های گروه بنگستان ، بختیاری، ساچان و تاربور در ردیف سازنده‌های با حساسیت متوسط و سازنده‌های آسماری - جهرمی واجد حساسیت کمی نسبت به فرسایش ارزیابی شدند.

Keywords:

فرسایش , حساسیت , سازنده‌های زمین‌شناسی , آزمایشات صحرایی , حوزه آبخیز مهارلو