بررسی چینه شناسی و دیرینه شناختی رخسار های سنگی پالئوسن در منطقه مری

ورقه 100 هزارم مری در بخش جنوب خاوری چهارگوش 250 هزارم خارتوران است. این منطقه بخش کوچکی از ناحیه ساختاری سبزوار است که در محدوده بین استان‌های سمنان و خراسان جای دارد. بررسی‌های چینه شناختی در پالئوسن که پیشین نشان از یک محل فرسایش کاری بر سازنده‌های پیش‌ازاین زمان دارد که پیامد جنبش کوه زایی لارامید است. برآورد این زمان در چهره کنگلومرای پیشرونده (معادل کنگلومرای کرمان) در برخی از نقاط منطقه دیده می‌شود. پس از آن با پیشروی دریا در پالئوسن که پسین نهشته های آبادی ( ماسه سنگ، سیلتستون و ماسه سنگ‌های آهکی) و کربناته (سنگ آهک و سنگ آهک ماسه‌ای) در پیکره واحدهایی نمایان شده است. بررسی‌های سگ شناختی بر روی ماسه سنگ‌های این زمان بافت آن‌ها را لیتارتیت و گربوک فلدسپات دار نشان می‌دهد. در این سنگ‌ها شواهدی از آشفتگی زیستی رسوب‌گذاری در محیط دریایی، چند منشأ بودن عناصر سازنده سنگ‌ها و انجام فرایندهای دیازنتیکی مانند سریسیتی شدن و کلسیتی شدن دیده می‌شود. مطالعات دیرینه شناختی برای سنگ‌های آهکی و آهک - ماسه‌ای بافت آن‌ها را میکرایتی میکرواسپارایتی دارای ماث، باندستون ، کلاستیک ، اینتراکلاست ها و مواد آذرآواری است. بر این اساس منطقه مری از نظر فعالیت‌های زمین ساختی ، آتش‌فشانی زیردریایی، جزر و مد هکرهای شدید امواج دریا به نسبت تا آرام بوده است.