عبدالحسین امینی - دانشکده زمین شناسی - پردیس علوم دانشگاه تهران

تشخیص سکانس اجزای سازنده آن (سیستم تراکت ، پارا سکانس، سری پارا سکانس) از اصول اولیه و ضروری در مطالعات چینه شناسی سکانسی است. در تعریف و تفسیر سکانس هرقدر اجزاء سازنده آن با جزئیات بیشتر مورد بررسی قرار گیرند تجزیه و تحلیل ارائه شده در مورد تغییرات سطح آب دریا و شرایط حاکم بر حوضه رسوبی دقیق‌تر خواهد بود. این ضرورت در تعیین و تعریف سیستم تراکتها بیشتر احساس می‌گردد. برای تعریف دقیق و کاربردی سیستم تراکت باید موقعیت آن بر روی منحنی تغییرات سطح آب دریا، سطوح لایه بندی آن، طرح بر انبارش پاراسکانس‌های سازنده، فرم هندسی، ماهیت رخساره سازنده و نسبت فضای در دسترس برای رسوب‌گذاری به میزان رسوب وارده به حوزه مورد توجه قرار گیرند. با رعایت موارد فوق یک سیکل کامل به چهار سیستم تراکت تقسیم می‌گردد ( HST/TST/LST/FRST ) که هر کدام دارای مشخصات خاص خود می‌باشند. این مشخصه‌های متفاوت بیانگر شرایط متفاوت حاکم بر حوضه رسوبی در زمان گسترش آن‌هاست. عدم رسوب‌گذاری ( یا رسوب‌گذاری محدود) در زمان پایین آمدن سطح آب دریا و ظهور FRST به‌صورت سطح فرسایشی یا عوارضی چهار کارستی شدن باعث گردیده که در برخی از مطالعات این سیستم تراکت با مجموعه گسترش یافته در شروع بالا آمدن آب LST ادغام گشت و در قالب یک جز تجزیه و تحلیل گردند. مطلع حاضر با ذکر مثال‌هایی از سازنده‌های آسماری و قم محدودیت‌های ایجاد شده در مطالعات سکانس استراتیگرافی در حالتی که این دو سیستم تراکت با هم تلفیق شده و در قالب یک جزء ( معمولاً تحت عنوان LST ) مطالعه شود را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.