بررسی نقش نشانه های اضطراب اجتماعی در سطوح خود بیمارانگاری

پژوهش حاضر به بررسی نقش نشانه های مختلف اضطراب اجتماعی در سطوح خود بیمارانگاری می پردازد. اختلال خود بیمار انگاری به صورت نگرانی و اضطراب شدید در مورد ابتلا به یک بیماری جدی تعریف میشود. در صورتی که عدم وجود یا کمبود علایم جسمانی در این اختلال برجسته است. اختلال اضطراب اجتماعی نوعی اختلال روانی است که با ترس شدید و پایدار از موقعیتهای اجتماعی یا عملکردی مشخص میشود افراد مبتلا به این اختلال نگران این موضوع هستند که در موقعیتهای اجتماعی به طور منفی ارزیابی شوند و مورد انتقاد و یا تحقیر قرار بگیرند. در این پژوهش ۵ زیر مقیاس برای اختلال اضطراب اجتماعی در نظر گرفته شد و بررسی روابط آنها با نمرات خود بیمار انگاری پرداخته شد. این مقیاس ها شامل ترس از ارزیابی توسط دیگران ترس از صحبت کردن، ترس از انزوا اجتماعی"، "ترس از آشکار شدن علائم ترس از بیگانگان میباشد. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان در سال ۱۴۰۳ بود. نمونه این پژوهش شامل ۱۵۱ دانشجو دانشگاه گیلان میباشد که به روش در دسترس انتخاب شدند و توسط پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک و پرسشنامه خود بیمارانگاری اهواز (AHT) مورد بررسی قرار گرفتند داده ها توسط نرم افزار ۲۶ spss و با روش تحلیل آماری رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن بودند که تنها نمرات مقیاس ترس از ارزیابی توسط دیگران به طور معنی داری (۰.۳۳۰--۰.۰۱:p-value) نمرات خود بیمارانگاری را پیش بینی می کند. به نظر میرسد خود بیمار انگاری با نشانه های ترس از ارزیابی دیگران مرتبط بوده و شدت می یابد. این یافته ها مورد بحث قرار گرفته است