اثر هشت هفته تمرینات ویلیامز بر میزان درد و دامنه حرکتی ستون فقرات مردان مبتلا به کمردرد مزمن

زمینه و هدف یکی از بیماریهای اسکلتی عضلانی کمر درد مزمن میباشد که توام با ناتوانی و تخریب ستون فقرات است و علی رغم مطالعات فراوان در زمینه درمان کمر درد در مورد مناسب ترین مداخله درمانی توافقی وجود ندارد بنابراین هدف از انجام این تحقیق اثر هشت هفته تمرینات ویلیامز بر میزان درد و دامنه حرکتی ستون فقرات مردان مبتلا به کمر درد مزمن بود. روش بررسی این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون است و از نوع کاربردی می باشد. ۳۰ مرد میانسال مبتلا به کمر درد مزمن که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند به طور تصادفی به گروه تمرینی ویلیامز و گروه کنترل تقسیم بندی شدند. پروتکل تمرینی ویلیامز به مدت ۸ هفته ۳ جلسه در هفته و ۴۵ دقیقه در هر جلسه اجرا شد. میزان درد با استفاده از پرسشنامه دیداری درد (VAS) و دامنه حرکتی ستون فقرات با استفاده از آزمون نشستن و رساندن دست در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. در بخش آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل در سطح معناداری ۹۵ درصد (۰٫۰۵>P) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پروتکل تمرین ویلیامز منجر به کاهش معنی داری در میزان درد کمر و افزایش معنی داری در دامنه حرکتی ستون فقرات شد P<۰٫۰۵) این در حالی است که در گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت (۰٫۰۵>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمرینات ویلیامز احتمالا موجب کاهش معنی داری در میزان درد کمر و افزایش معنی داری در دامنه حرکتی ستون فقرات میشود. لذا به مراکز درمانی پیشنهاد می شود که از تمرینات ویلیامز به عنوان یک روش تمرینی در جهت بهبود مبتلایان به کمردرد بهره ببرند.

Keywords:

درد دامنه حرکتی , کمر درد , ویلیامز