اکبر رحیمی - عضو هیات علمی دانشگاه تبریز
المیرا دواتگر خرسند - دانشگاه تبریز

با گسترش شهرنشینی و تعامل افراد با فضاهای عمومی شهرها، کیفیت زندگی شهرنشینان به کیفیت فضاهای شهری گره خورده است. بدین ترتیب ضروری است که تمامی قسمت های مختلف یک شهر از خدمات شهری با کیفیت برخوردار باشند. با این حال تنش هایی مبنی بر کیفیت فضاهای عمومی، در مناطق مختلف شهرها دیده می شود که ممکن است عدالت فضایی را تحت تاثیر قرار دهد و تجربه های متفاوت از زندگی شهری برای ساکنین مناطق مختلف یک شهر پدید آید. باتوجه به اهمیت این موضوع، مطالعه حاضر به بررسی کیفیت فضاهای عمومی مناطق مختلف شهر تبریز پرداخته است. اطلاعات مورد نیاز برای این پژوهش که ماهیت توصیفی- تحلیلی دارد، با استفاده از پرسشنامه و به طور تصادفی جمع آوری گردیده است. سوالات پرسشنامه در ۲ بخش عمده شامل اطلاعات فردی و بخش سوالات مربوط به متغیرهای تحقیق تشکیل شده است. زیرساخت های فیزیکی، قابلیت دسترسی، شرایط فرهنگی و امنیت عینی و ذهنی متغیرهای این پژوهش را تشکیل داده اند. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از تحلیل لکه های داغ و شاخص موران در نرم افزار ARC GIS مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده این است که تفاوت معنی داری میان کیفیت فضاهای عمومی مناطق مختلف شهر تبریز وجود دارد، به طوریکه منطقه ۲، ۵ و ۱ با کیفیت ترین مناطق و منطقه ۸، ۱۰، ۴ و ۶ کم کیفیت ترین مناطق شهر تبریز از دیدگاه ساکنین شناخته شده اند.

فضاهای شهری, عدالت فضایی, شهر تبریز, کیفیت محلات