ایمنی غذا، امنیت غذایی و تولید مواد غذایی

ایمنی مواد غذایی را می توان به عنوان یک رشته علمی تعریف کرد در توصیف سه جنبه عمده: جابجایی، آماده سازی و نگهداری مواد غذایی برای جلوگیری از آلودگی و بیماری های ناشی از غذا (WHO،۲۰۱۹). همچنین راهی است برای حفظ کیفیت غذا از بیماری های ناشی از غذا ممکن است رخ دهد. در هر زمان به دلیل ناتوانی ما در تشخیص خطرات در غذایی که مصرف کردیم، غذای نا ایمن به این معنی است که مواد غذایی در خطر آلودگی، میکروب ها و بیشتر آنها قرار گرفته اند عفونت هایی هستند که توسط باکتری ها، ویروس ها و انگل ها ایجاد می شوند که با چشم غیرمسلح قادر به تشخیص آن نیستیم، علاوه بر این، سموم و مواد شیمیایی مضر نیز جز عوامل اصلی هستند (CDC،۲۰۲۰.) از سوی دیگر امنیت غذایی به مردم این امکان را می دهد که دسترسی کافی به غذای مغذی برای تامین اسوده آنها را داشته باشند (IFPRI،۲۰۲۰). با این وجود، چند عامل وجود دارد که به نا امنی غذایی کمک می کند. بیش از یک دهه، تغییر آب و هوا، افزایش جمعیت جهان، افزایش در قیمت عرضه مواد غذایی و سایر عوامل محیطی بر امنیت غذایی تاثیر گذاشته است. چندین عامل که برای انطباق با جریان است باید استراتژی هایی اجرا شود که وضعیت افزایش پایداری غذای تولیدی به ویژه تولید محصولات زراعی، پردازش مجدد غذاها، بهترین گزینه برای از بین بر دنیا کاهش از دست دادن غذا هستند به عنوان مثال، تشدید پایدار و کاهش منبع می تواند برداشت را تشدید کند محصولات سبزی که با دو برابر خروجی و با وجود همان اثرگذاری. امنیت غذایی و ایمنی مواد غذایی جنبه های کلیدی تولید مواد غذایی سالم و پایدارهستند. با این حال، خطر بلایای طبیعی و بیماری ها، نگرانی های جدی هستند که باید اقدامات احتیاطی انجام شود زیرا تهدیدها ممکن است برای صنعت کشاورزی مضر باشند. در حال حاضر، نا امنی غذایی به یک چالش بزرگ در تامین زنجیره غذایی تبدیل شده است. هدف این بررسی مقاله برای درک رابطه ایمنی غذا، امنیت غذایی و غذای پایدار بود تولید برای اطمینان از یک سیست مغذایی پایدار برای حفظ تغذیه کافی برای رشد جمعیت جهان همکاری بین دولت ها، دانشگاهیان، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان برای افزایش آگاهی در مورد اهمیت آن ضروری است.

Keywords:

ایمنی مواد غذایی , امنیت غذایی , بهداشت غذایی , کنترل کیفیت غذا , آلودگی غذایی