نقش اجتماع پذیری در معماری فضای آموزشی مدارس بر تقویت تعاملات دانش آموزان

مدرسه به عنوان بخشی مهمی از فضاهای آموزشی جامعه، دارای کارکرد بخصوصی هستند، در حالیکه فعالیت اصلی آن تحصیل دانش آموزان محسوب می شود، و نقش بسزایی در ایجاد و ارتقاء تعاملات و ارتباط دانش آموزان و زندگی اجتماعی آن ها بحساب می آید. نحوه تاثیر گذاری عناصر طراحی این محیط ها می توان جنبه های مثبت تعاملات دانش آموزان را تقویت نمود. در حالی که مدارس امروز به سختی می توانند این قضیه را در خود حفظ کنند و به سبب ایجاد فضای یکنواخت منجر به گسترش پدیده مدرسه گریزی شده اند. این پژوهش در پی یافتن فاکتورهای کلیدی مرتبط به طراحی اجتماع پذیر واثرگذاری عوامل بر تعاملات اجتماعی دانش آموزان موردبررسی قرارگرفته است. در همین راستا،ضمن نظرخواهی از جامعه مهندسین طراح شهر قم و استفاده از روش های تحلیل آماری همبستگی و رگرسیون مشخص شد که به ترتیب ۳ عامل:عناصر غیرثابت و پویای فضا (انعطاف پذیری عناصر طبیعی) به عنوان اولین عامل عناصر ثابت فضا (شکل و فرم تزیین، مصالح، نماد و ...) به عنوان دومین عامل عناصر نیمه ثابت فضا (فضاهای نیمه باز موقت، مبلمان جهت نشستن و ...) با عنوان سومین عامل بر تعاملات دانش آموزان تاثیر گذار است ،که لحاظ نمودن اهمیت این موارد می تواند در طراحی جزئیات مورد توجه معماران و سازندگان قرار گیرد.

Keywords:

اجتماع پذیری , فضای آموزشی , دلبستگی مکانی , مدرسه , قم