سارا نقدی ملومه - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مهدی برنافر - استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

یکی از معضلاتی که همواره در طول تاریخ زندگی جوامع انسانی را مورد تردید قرار داده، وقوع سوانحی است که در صورت نداشتن آمادگی ، صدمات جبران ناپذیری به ابعاد مختلف زندگی انسانها وارد می کند. به همین علت امروزه تابآوری، به منزله یکی از سنجه های موثر در فرآیند مدیریت بحرانها، رویکردی اجتماع محور برای ارتقای آمادگی اجتماعات شهری در برابر ناپایداری ناشی از بحرانها به شمار می رود. سنجش میزان تابآوری شهرها و مناطق با استفاده از شاخص های مناسب به برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان در درک توان و قابلیت مناطق در برابر مخاطرات طبیعی و انسانی به منظور تدوین استراتژیها و برنامه های مناسب کمک شایانی می کند. هدف اصلی این پژوهش سنجش کیفی معیارهای موثر بر تاب آوری کالبدی شهر قزوین و تعیین سهم و ظرفیت آنها بر عوامل تاثیرگذار بر تقویت تابآوری می باشد. در پایان توجه به مقاوم سازی ساختمانهای اطراف میدان، رعایت قوانین معماری و شهرسازی، استفاده از مصالح مناسب در ساخت وسازها و ایجاد و اجرای طرح ایمن سازی و بازسازی دوباره به ویژه برای بافت فرسوده این منطقه به عنوان مهم ترین راهکارهای مربوطه ارائه شده اند.

توان تابآوری، تابآوری کالبدی، آسیب پذیری، مخاطرات طبیعی