تاثیر دوسویه آخرت باوری و اعمال عبادی بر سبک زندگی اسلامی ازمنظر نهج البلاغه

یکی از موضوعات مهمی که در نهج البلاغه مطرح شده عبادت است که چگونگی رابطه انسان موحد و باورمند به حیات اخروی (معاد) را می نمایاند. ازمنظر امام علی علیه السلام عبادت اثرات سازنده پرشماری برای فرد و جامعه در بر دارد و عقیده به آخرت، جهان پس از مرگ، که یکی از ارکان اعتقادی دین اسلام در کنار توحید و نبوت است انسان را هرچه بیشتر با عبادت مانوس تر می سازد و کنش های مومنانه را در او برمی انگیزاند. اهتمام به انجام عبادات دینی موجب می شود که انسان به اخلاق الهی آراسته شود و اعضای وجودی اش در اطاعت فرمان خداوند عزوجل قرار گیرد. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به سخنان امیر مومنان علیه السلام در نهج البلاغه، تاثیر باور به آخرت بر انجام عبادات ازسوی انسان مومن و تجلی نوعی سبک زندگی مومنانه بررسی شده است. یافته پژوهش حاکی از آن است که میان عبادات و باور به آخرت رابطه ای دوسویه وجود دارد؛ بدین معنا که انجام عبادات موجب تقویت باور به آخرت و مجاهدت بیشتر برای حصول آخرتی بهتر می شود و ازسویی آخرت باوری نیز موجب مانوس شدن بیشتر انسان با عبادات می شود. پیامد اخلاقی و تعالی برآمده از انجام عبادات الهی بر نوع نگاه انسان به خداوند عزوجل، جهان، حیات پس از مرگ و نوع ارزش های پذیرفته شده او تاثیری مستقیم دارد و اندیشه و گفتار و از همه مهم تر عمل نیکوتری را در پی خواهد داشت که در بسترسازی سبک زندگی اسلامی در جامعه موثر خواهد بود.

Keywords:

امام علی علیه السلام , نهج البلاغه , آخرت باوری , عبادت , سبک زندگی اسلامی