مرجان نوایی - کارشناس معماری، موسسه آموزش عالی شهید اشرفی اصفهانی
عظیمه رفعت جو - کارشناس معماری، موسسه آموزش عالی شهید اشرفی اصفهانی
سمیه رفیعی - کارشناس ارشد معماری و عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی شهید اشرفی اصفهانی

در این مقاله که اشاره به هویت در معماری آینده دارد، تلاش شده با انجام مطالعات اسنادی و تطبیق آن با شرایط کنونی به چگونگی بازنمایی هویت در نامکانها، به عنوان عناصر اصلی شهرهای آینده، پرداخته شود. لذا در این بررسی ابتدا تعاریفی از هویت و اهمیت آن درمعماری مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به دگرگونیهای بنیادی عصر کنونی در تمام عرصه های زندگی انسان و از جمله مقولهمکان، این مبحث با رویکرد جدیدی تحت عنوان نامکان تعریف میشود. پس از آن، بر اساس چگونگی شکل گیری هویت انسان بر پایه روابط و فعالیت های اجتماعی در نامکانها، در بخش انتهایی به مساله هویت در نامکانها پرداخته شده است. فرضیه ای که در اینجا از آن دفاع می شود این است که انسان معاصر، بیشترین زمان خود را در نامکانها سپری میکند. لذا ضرورت طرح مبحث هویت در نامکانهاقابل توجیه است. روزگارى یک رابطه ى نظام یافته، منسجم و خلاق بین نامکانها و ساکنان آن وجود خواهد داشت. ساکنان این نامکانها به آنها شکل خواهند داد و بر طبق آداب و رسوم و عادات محلى و بومى جمعی در آن ها زندگى خواهند کرد. در نتیجه، این ساکنان حافظه ى فرهنگى پرمایه اى خواهند داشت که مزین به هویت جمعی خواهد بود.

هویت، هویت پایدار، مکان، نامکان