سیما مومنی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و تحقیقات واحد کرمانشاه
مونا میرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و تحقیقات واحد کرمانشاه
عقیل امامقلی - دکتری معماری، عضو هیئت علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر

هر بنا و اثر معماری اصیل بر ارزشهایی استوار است که تاثیر گذر زمان بر آن کمرنگ است و همچنان با حفظ ارزشهای خود می تواند به حیات خود ادامه دهد، هنگامی که صحبت از معماری فردا می شود این پرسش مطرح می شود که چگونه می توان ارزشهای اصیل آثارگذشته را شناسایی و با مصالح و تکنیک های جدید در هم آمیخت و سیر نزولی و معماری بی هویت امروز را تغییر جهت داده و در مسیرتازه ای قرار داد که آنچه که تشکیل دهنده فضاهای معماری و شهرسازی فردا است هویت و معنای اصیل خود را بازیابد . از آنجا که اصطلاح معنا، آشکارا بر چیزی دلالت دارد که نمی تواند کمی باشد و از سویی دیگر، توانایی رویکرد پدیدارشناسی، در ایجاد محیط واجدمعنا و هویت از طریق خلق مکان های سرشار از حس و روح مکان می باشد، چنین به نظر می رسد که می بایستی در رویکردیپدیدارشناسانه، مکانها را مورد ارزیابی قرار داد تا بتوان به ادراک و تعیین معنا در معماری و شهرسازی دست یافت . در این مقاله سعی شده است با بررسی هویت مکان با رویکرد پدیدارشناسانه به تبیین پدیده مکان پرداخته و پس از بررسی عناصر مکان و تجزیه و تحلیل مکان امروز راه حلی اساسی در جهت هویت بخشیدن به طرح های آینده یافته که منجر به احیای مکان فردا شود.

پدیدارشناسی، معنا، مکان، فردا