کاهش سپر تنشی در استخوان ران با استفاده از پروتزهای ران ساخته شده از مواد توزیع شده تابعی

تعویض کامل مفصل ران دارای مشکلاتی است که یکی از مهمترین آن، پدیده سپر تنشی و ضعف رشد استخوان است. وقتی مدول الاستیسیته پروتز بالاتر از استخوان باشد، بیشتر بار فیزیولوژیکی به ایمپلنت منتقل می شود و استخوان تحلیل می رود. راه حل به حداقل رساندن آن و تقویت رشد استخوان، استفاده از مواد با مدول الاستیسیته نزدیک به استخوان برای پروتز است و مواد توزیع شده تابعی دارای تخلخل نتایج بهتری را نسبت به مواد دیگر نشان داده اند. در این مقاله از مدل استوانه و پروتز بر اساس ISO ۷۲۰۶-۴ و مدل پروتز و استخوان استفاده شده و با روش اجزاء محدود تحلیل و نتایج تنش های وارده، سفتی پروتزها و ریزحرکت های بین پروتز و استخوان بررسی شده است. برتری این مطالعه نسبت به پژوهش های قبلی استفاده از مدل پروتز و استوانه برای هندسه های مختلف و بررسی ریزحرکت ها و تاثیر آن در رشد استخوان می باشد. نتایج نشان می دهد که استفاده از پروتزهای FGM متخلخل برای هر هندسه پروتز متفاوت در کاهش سپر تنشی و رشد استخوان موثر می باشد.

Keywords:

پروتز ران , مواد توزیع شده تابعی , تخلخل , سپر تنشی , روش اجزا محدود , ریزحرکت