مدل های ترکیبی و بهبود یافته متودولوژی FDD

توسعه نرم افزار یک وظیفه حیاتی است که نیازمند راهنمایی دقیق در قالب مدل فرآیند توسعه نرم افزار است. یک مدل خوب می تواند نقش بسیار مهمی در توسعه نرم افزار با کیفیت بالا ایفا کند. مدل های سنتی توسعه نرم افزار برای مدت زمان زیادی در صنعت نرم افزار استفاده می شدند اما به منظور مقابله با نیازهای رو به رشد و تغییر فناوری، مدل های توسعه چابک معرفی شدند. مدل های چابک به دلیل تمرکزشان بر روی رضایت مشتری، نیازهای متغیر و تحویل زودتر نرم افزار، با استقبال گرم مواجه شدند. توسعه مبتنی بر ویژگی (FDD) یکی از مدل های فرایند چابک است که به سند کد در قالب ویژگی ها اشاره دارد و برای توسعه دهندگان و مشتریان درک بهتری از سیستمی که در حال کار روی آن هستند فراهم می کند. FDD به عنوان مدل مشتری محور شناخته می شود زیرا محصول نرم افزاری را بر اساس ویژگی های ارزشمند مورد نظر مشتری توسعه می دهد. این مدل به رویکرد تطبیقی و افزایشی برای پیاده سازی عملکرد مورد نیاز پایبند است و بر جنبه های طراحی و ساخت نرم افزار با تاکید بر کیفیت تمرکز دارد. با این حال، علاوه بر مزایا، کمبود قدرت پاسخ دهی نسبت به تغییرات، محدودیت در توسعه نرم افزار ایمن، عدم تمرکز بر پروژه های کوچک اصلی ترین مشکلات FDD هستند. برای بهره مندی از هر مدل نیز، لازم است نقاط ضعف آن مدل را با سفارشی سازی ساختار توسعه اش و یا ترکیب با مدل های دیگر از بین برد. این مقاله به منظور بهبود نقاط ضعف FDD و افزایش کارایی آن ، یک مطالعه موردی از مدل های بهبودیافته و ترکیبی FDD را ارائه می دهد

Keywords:

متودولوژی FDD , مدل های توسعه چابک , توسعه نرم افزار , اسکرام