مقایسه آموزش مبتنی بر مشارکت و بیان داستان های علمی بر شادکامی دانش آموزان آماده برای آزمون تیزهوشان

مقدمه: شادکامی یک حالت عاطفی است که بااحساس شادی، رضایت و سلامتی مشخص می شود. فلذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه آموزش مبتنی بر مشارکت و آموزش مبتنی بر بیان داستان های علمی بر شادکامی دانش آموزان آماده برای آزمون تیزهوشان در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۲ است. روش : پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها از نوع نیمه آزمایشی است، که در آن از طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل که دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل یا گواه می باشد جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر تبریز است که در سال تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول تحصیل بودند. شرکت کنندگان پژوهش شامل ۴۵ دانش آموز پسر پایه ششم ابتدایی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، استفاده از پرسشنامه استاندارد شادکامی آکسفورد(OHI)، که شامل  ۳۳ گویه و هدف آن بررسی شادکامی در بین دانش آموزان می باشد. نتایج: براساس تحلیل کوواریانس یک راهه در متن مانکوا هر دو روش آموزش مبتنی بر مشارکت و بیان داستان های علمی بر متغیر شادکامی(۲۸۹/۰۱۲=F  و ۰/۰۰۵>P) تفاوت معنی دار را نسبت به گروهکنترله نشان می دهد. ه تفاوت میانگین ها در بخش آمار توصیفی در متغیر شادکامی، گروه آزمایش۱ (آموزش مشارکتی) نسبت به گروه آزمایش۲ (آموزش بیان داستان های علمی) افزایش بیشتری داشته است. نتیجه گیری: بین گروه های آزمایش(آموزش مبتنی بر مشارکت و آموزش بیان داستان های علمی) و گروه کنترل در متغیر وابسته پژوهش(شادکامی) تفاوت معنی داری وجود دارد؛ که هر دو روش می تواند به افزایش شادکامی منجر می شود با این حال با توجه به تفاوت میانگین ها در آمار توصیفی، روش آموزش مبتنی بر مشارکت توانسته است اثرگذاری بیشتری را ایجاد کند.

Keywords:

Education based on participation , Education based on telling scientific stories , Happiness , Gifted , آموزش مبتنی بر مشارکت , آموزش مبتنی بر بیان داستان های علمی , شادکامی , تیزهوشان