سید فخرالدین دادگر

ازآنجا که بشریت دراولین سده هزارسوم میلادی تغییرات و تحولاتی به مراتب عظیمتر و شگرف تر ازتمام فصول تاریخ را تجربه می نماید وبهپویی درتمام ابعادزندگی وی ازساختارهای اجتماعی و خانوادگی گرفته تا روابط و اصول صنعتی و اقتصادی رسوخ نمودها ست فردای قرن بیست و یکم را وادی انتهای پیشرفت لقب داده اند تغییرات و چالشهایی که درمحیط سازمان های امروزی درحال رخ دادن است بیانگر این واقعیت است که موفقیت یا شکست سازمان ها متاثرازنقش کارکنانی می باشد که ازدانش مهارت و توانمندی بالایی برخوردارند ازطرفی سازمان ها درمعنای وسیع کلمه ازشالوده های اصلی اجتماعی کنونی اند و مدیریت مهمترین عامل درحیات رشدوبالندگی یا مرگز سازمانهاست مدیرروند حرکت ازوضع موجود بسوی وضعیت مطلوب را هدایت می کند ودرهرلحظه برای ایجاد اینده ای بهتر درتکاپوست گذشته با تمام اهمیت و امختنی هایش و باتمام تاثیری که میتواند براینده داشته باشد اتفاق افتاده است و هیچ نیروی بشری نمی تواند آن را دیگربار و به گونه ای متفاوت بیافریند ولی اینده درراه است و قسمت مهمی ازآن به آنچه امروزه می گذرد مربوط است مدیریت استراتژیک برعوامل بسیاری مانند ایجادانگیزش خلاقیت تعهد و رضایت شغلی هرسازمان تاثیر بسزایی و باتوجه به اهمیت منابع انسانی موجود درسازمان ها بدین صورت نتیجه گیری شده است که برای مدیریت هرچه بهتر این منبع مهم و ارزشمند اعمال مدیریت استراتژیک درسازمان های بزرگ امری ضروری به حساب می آید.

مدیریت استراتژیک، استراتژی خصوصی، استراتژی دولتی، مدیریت