تعامل میان علم کلام امامیه وعرفان شیعی

اندیشه کلامی امامیه در گذر تاریخ شاهد فراز و فرودهایی بوده است که از سویی، ریشه در پویایی درون مایه های معرفتی و عقلانی شیعه دارد و از سوی دیگر، برآمده از تعاملات آن با چارچوب های کلامی و فلسفی غالب بر هر دوره تاریخی است. عرفان معرفت باطنی و شناخت خداوند از راه تهذیب نفس است. عرفان، همزاد بشر است و سنت های عرفانی در فرهنگ ها و تمدن های مختلف بشری به صورت های گوناگون، همواره وجود داشته اند. در این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی تعامل کلام امامیه و عرفان شیعی خواهیم پرداخت. این تحقیق به دنبال پایان دادن به اندیشه ناصحیح تعارض و ناهمسانی بین عرفان و کلام در مکتب تشیع است و نویسنده در این تحقیق در نهایت بدین نتیجه رسیده است که در بحث تعامل میان مسائل دو دانش میتوان گفت دو دانش کلام امامیه و عرفان شیعی در مسائل عمده چون توحید، نبوت و امامت و معاد تا حدی زیاد به یکدیگر وابسته اند، بر همین اساس در حوزه قلمرو مبانی نیز هر دو هم سنخ با یکدیگر عمل نموده و مبتنی بر آیات و روایات و روح توحید بیان شده اند.

Keywords:

کلام , عرفان , امامیه , تشیع , مبانی , مسائل