رحیم اسکندری - کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای واحد مدیریت تحقیقات و توسعه سیستم ها

صنعت سیمان بعنوان یکی از صنایع آلاینده در جهان منبع انتشار 5 درصد دی اکسید کربناست .در این مقاله سعی شده است فرصت های موجود برای کاهش این آلاینده مضر که باایجاد اثرات گلخانه ای و ایجاد پدیده گرم شدن دمای کره زمین بعنوان یک معضل بزرگزیست محیطی مطرح شده است تشریح و اقدامات لازم در جهت کاهش یا جلوگیری ازافزایش میزان آن در سالهای آتی با بهره گیری از تکنولوژی های با میزان آلایندگی کمتر درکلیه مراحل تولید سیمان از مرحله تهیه ،تدارک و آماده سازی مواد خام ،فرایند پخت وآسیاب نهایی سیمان ارئه گردد. استفاده از سوخت های پاک و جایگزین ،استفاده از موادجایگزین و کاهنده میزان کلینکر در ترکیب سیمان ، استفاده از افزودنی های دارای خواصسیمانی ، بالا بردن راندمان در تجهیزات موجود با توجه به استفاده از نیروی الکتریکی بعنوانقوای محرکه تجهیزات و استفاده از سوخت های ضایعاتی از راهکارهای دیگر در این زمینههستند که نهایتا می توان با کاهش مصرف انرژی های حرارتی و الکتریکی در جهت کاهشمیزان آلایندگی محیط زیست و صرفه جویی های مالی گام برداشت. علاوه بر این با توجه به د جهانی شدن و بحث پیوستن کشور ما به WTO و حذف یارانه های های دولتی و پذیرفتن پیمان کیوتو ، راهی نیست جز اینکه ما به فکر چاره جویی در راستای کاهشمصرف منابع و انرژی ، تولید با کیفیت و قابل رقابت و توجه به محیط زیست و یا به عبارتیتوجه به مقوله های اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی در صنعت سیمان باشیم. ایجادرقابت در صنعت سیمان به دلیل افزایش تعداد تولید کنندگان و فزونی گرفتن عرضه نسبتبه تقاضا می تواند در جهت انجام این اقدامات برای پایین آوردن هزینه های عملیانی وافزایش حاشیه سود عملیاتی شرکت های سیمانی موثر باشد.

بهینه سازی مصرف انرژی- سیمان و محیط زیست - دی اکسید کربن - تولیدسیمان