مطالعه آزمایشگاهی تاثیر تراوایی نسبی بر ذخیره سازی گاز دی اکسید کربن در سازند های زمین شناسی

یکی از راهکارهای مهم جهت کاهش میزان گازهای گلخانه ای در اتمسفر، تزریق و ذخیره سازی اینگازها در سازندهای زیر زمینی می باشد. درک صحیح از مشخصه تراوایی نسبی چنین سیستم هایی کمکشایانی در تعیین تزریق پذیری گاز و مهاجرت آن و مبنای توصیف حرکت دو یا چند فازی سیالات درمحیط متخلخل قرار می گیرد. در این مطالعه به بررسی تاثیر دما و فشار بر پارامتر تراوایی نسبی بر روینمونههای سنگی گرفته شده از مخزن کاندیدا جهت تزریق در منطقه عسلویه پرداخته شد. آزمایشات بهروش جابجایی غیریکنواخت و در فشارهای مختلف و تحت دمای 25 و 60 درجه سانتیگراد طی فرآیندسیلابزنی با گاز انجام گردید. تحلیل دادهها به روش ترسیمی Jones و Roszelle صورت گرفت و پساز محاسبه تراوایی های نسبی و رسم نمودارهای مربوطه به بررسی اثر فشار و دما بر منحنی های تراوایینسبی و به تبع آن بر میزان ذخیره سازی گاز پرداخته شده است.نتایج آزمایشها نشان می دهد که باافزایش فشار میزان تراوایی نسبی گاز افزایش می یابد. افزایش تراوایی نسبی گاز با افزایش فشار در واقعبیانگر افزایش تزریق پذیری نمونه و دستیابی به ذخیرهسازی بیشتر گاز می باشد. همچنین مشاهدهگردید که با افزایش دما میزان تزریق پذیری گاز و به تبع آن میزان ذخیره سازی گاز دی اکسید کربنکاهش می یابد. در ادامه آزمایشات فشار تزریق بهینه به منظور دستیابی به بیشترین میزان ذخیره سازیگاز دی اکسید کربن در نمونه های گرفته شده از میدان کاندیدا تعیین گردید . دادههای تراوایی نسبیاندازه گیری شده تحت شرایط مخزن طراحی فرآیند ازدیاد برداشت و ذخیره سازی گاز دی اکسیدکربن راتسهیل می کنند.