بررسی نقش میانجی گری مثبت اندیشی در رابطه موفقیت تحصیلی با امید به زندگی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر دهاقان

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش میانجی گری مثبت اندیشی در رابطه موفقیت تحصیلی با امید به زندگی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر دهاقان بود. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان متوسطه دوم شهر دهاقان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشد. بر اساس فرمول کلاین (۲۰۱۳) به شیوه نمونه-گیری در دسترس، تعداد ۳۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و ویس نیکی (۱۹۸۸)، پرسشنامه امید میلر (MHS)، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی صالحی (۱۳۹۴) بود. در این تحقیق از روشهای آمار توصیفی (فراوانی، درصد، نمودار و میانگین) برای توصیف و طبقه بندی اطلاعات، برای تعیین پایایی پرسشنامهها از آلفای کرونباخ و برای آزمون فرضیات تحقیق از معادلات ساختاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها در نرم افزار spss۲۵ و SMART PLS۳ انجام گردید. یافته ها در فرضیه اصلی نشان داد موفقیت تحصیلی از طریق نقش واسطه ای مثبت اندیشی بر امید به زندگی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر دهاقان تاثیر می گذارد. همچنین موفقیت تحصیلی با امید به زندگی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر دهاقان رابطه دارد. در نهایت موفقیت تحصیلی با مثبت اندیشی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر دهاقان رابطه دارد

Keywords:

مثبت اندیشی , موفقیت تحصیلی , امید به زندگی