فاطمه حاجی باقری - کارشناسی روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره)، شهرری، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه افکار خودکشی با خودکارآمدی انجام شد. طرح پژوهش از نوع کمی، توصیفی و در چارچوب روش همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش متشکل از ۸۳ نفر از داوطلبان شهر تهران در پاییز ۱۴۰۲ بودکه به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوردی داده ها از پرسش نامه خودکارآمدی عمومی GSE۱۷ و مقیاس سنجش افکار خودکشی بک استفاده شده. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS۲۷ تحلیل گردید و تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) نشان داده است که بین افکار خودکشی و خودکارآمدی رابطه معکوس معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر می توان این گونه استنباط کرد که افرادی که خودکارآمدی بالایی دارند یعنی افرادی که به توانایی های خود اعتماد بیشتری دارند، نسبت به افرادی که به توانایی های خود اطمینان ندارند، احتمال این که آن ها افکار خودکشی داشته باشند ، کمتر است. حال برای این که افکار خودکشی در افراد کاهش یابد می توان از کودکی به آن ها آموزش خودکارآمدی داد تا بتوانند به خود و توانایی هایشان باور داشته باشند.

خودکشی، افکار خودکشی، خودکارآمدی، آسیب به خود