تاثیر تراپلی بر مهارت های زبانی و رفتارهای خود آسیب رسان کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی: گزارش موردی درباره پنج دانش آموز دختر ۱۰ الی ۱۲ سال

خودکشی و آسیب به خود دهمین علت مرگ و میر در دنیا به شمار می رود و در این میان مبتلایان به اختلال نقص توجه/بیش فعالی، به علت تجربه های شکست و ناکامی در عملکرد روزمره، اضطراب و افسردگی بیشتری را در مقایسه با گروه بدون اختلال تجربه می کنند. و به دلیل نقص در خود-تنظیمی، بیشتر در معرض خطر رفتارهای خود آسیب رسان قرار دارند. در این پژوهش، اثر ۱۲ هفته ای درمان تراپلی بر بهبود علایم پرخاشگری و قانون-شکنی و رفتارهای خود آسیب رسان، در ۵ دانش آموز دختر ۱۰ الی ۱۲ سال مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی مورد بررسی قرار گرفت. طرح مطالعه در قالب شبه آزمایشی با انجام پیش آزمون و پس آزمون CBCL نسخه والدین، چک لیست MIM، کارکردهای اجرایی مغز (WFI) و آزمایش خون (قند خون، چربی خون، کورتیزول، هورمون های جنسی، ویتامین D۳،BDNF) صورت گرفت. در نتایج حاصل از آزمایش خون مشاهده گردید که هر ۵ نفر از نظر قند خون در محدوده قبل از دیابت قرار دارند و چربی خون هر ۵ مورد نسبت به سایر حجم نمونه ها پایین تر بوده و بر خلاف گزارش مقاله های لاتین، کورتیزول نمونه در محدوده نرمال و نزدیک سطح حداقل بوده؛ BDNF و B۱۲، در محدوده حداقل و D۳ زیر حد نرمال قرار داشت. نتایج بررسی دلبستگی (MIM) در نام بردگان، حاکی از نقص در بخش های ساختار، تعامل مشارکت و نوازش بود. نمره های همگی در شاخص های تفکر، اضطراب، افسردگی، دردهای جسمانی و قانون شکنی بالاتر از میانگین بوده و بعد از ۱۲ هفته تراپلی (هر هفته ۲ جلسه) و با افزایش باند عاطفی والدین فرزندان، تغییر نمره های آزمودنی ها در مهارت های زبانی (تقلید جمله ها، درک دستوری، تکمیل دستوری) صورت گرفت و بهبود نمره های آزمون بریف کارکردهای اجرایی (در برنامه ریزی و سازمان دهی و آغازگری)؛ بهبود نمره ها در اختلال تفکر، شکایت های جسمانی، پرخاشگری، قانون شکنی و بهبود عملکرد مشاهده گردید.

Keywords:

خودکشی , رفتارهای خود آسیب رسان , اختلال نقص توجه/بیش فعالی , کارکردهای اجرایی مغز , تراپلی