پریا پارسا - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری واحد علوم و تحقیقات تهران

یکی از مسایلی که بشر از بدو تولد به طور قاطع و گریزناپذیری با آن روبرو بوده است، مسئله مسکن است. در دومین اجلاس حقوقبشر در سال ۱۹۹۶ که در استانبول برگزار شد مسکن مناسب چنین تعریف شده است: سرپناه مناسب، تنها به معنای وجود یک سقفبالای سر هر شخص نیست. سرپناه مناسب یعنی آسایش مناسب، فضا، دسترسی فیزیکی و امنیت مناسب، امنیت مالکیت،پایداری و دوام سازه ای و ... که همه این موارد باید با توجه به استطاعت مردم تأمین شود. . رویکرد پست مدرنیسم موضوعپایداری را مطرح می کند و می توان گفت مسکن پایدار جزء مهم ترین اهداف پایداری است. این اندیشه، دغدغه ای شد تا اکنون،این پژوهش را بر مبنای این موضوع بنا نهیم و شهر تهران بستر یافتن پاسخ این سؤال باشد که آیا واحدهای مسکونی واقع درناحیه ۵ منطقه ۳ شهر تهران بر اساس اصول توسعه پایدار ساخته شده اند؟ این نتیجه حاصل شد: واحدهای مسکونی در محدودهمورد مطالعه به میزان ۴۸ % از اصول پایداری پیروی می کنند. تحقیق حاضر با بهره گیری از روش مطالعه کتابخانه ای و پژوهشمیدانی، طراحی و اجرا شده و نتایج، مبتنی بر تحلیل داده های گردآوری شده است.

مسکن، پایداری،شهر تهران