ناپایداری زیست محیطی ناشی از توسعه شهر نشینی مطالعه موردی : کلان شهر اهواز

گسترش بی رویه شهرنشینی در آغاز قرن بیست و یکم ، در مقابل تحولات اساسی کمی و کیفیبسیاری قرار گرفته است . جهان کنونی بیش از پیش شهری شده و به صورت روز افزون نسبتجمعیت شهر نشین به کل جمعیت در حال تغییر بوده و تمدن کنونی بشر در جهت شهری شدنبوده واین رشد شهری منابع طبیعی را به سود خود به خدمت گرفته و باعث ایجاد اختلال درنظام زیست محیطی گردیده و به تبع آن ناپایداری زیست محیطی در شهرها متبلور می شود . بر ایناساس با سئوالاتی مواجه می شویم که ظرفیت شهرها در مقابل مسائل زیست محیطی ناشی ازتوسعه گسترده در شهرها و استفاده از منابع زیستی چگونه است ؟ این سئولات به این شرحاست : اساساً ظرفیت زیستی در شهرها چقدر است ؟ آیا محیط می تواند با این میزان و سرعتتخریب و تحولاتی را که شهرها بر طبیعت تحمیل می کنند بازسازی کند ؟ میزان پایداری محیطزیست شهری برای مقابله با این تغییرات چقدراست ؟ نقش شهرها در ناپایداری محیطی وقتی آشکارتر می شود که بدانیم حدود سه چهارم منابع طبیعی در شهرها که فقط یک پنجاهم سطح زمین را اشغال کرده اند به مصرف می رسد و میزان تولید آلودگی های زیست محیطی در شهرها سه چهارم کل آلودگیها می باشد.

Keywords:

توسعه شهر نشینی , ناپایداری زیست محیطی , محیط زیست شهری